De term ischias beschrijft de symptomen van pijn in het been en mogelijke tinteling, doofheid of zwakheid. Deze komen voort uit de lage rug en van daaruit trekt het naar de billen en de ischiaszenuw in het achterbeen.
De klinische diagnose van ischias wordt ook wel ‘radiculopathie’ genoemd. Dat betekent simpelweg dat een tussenverwelschijf uitstulpt uit het wervelkanaal en hierdoor zorgt voor druk op de zenuwwortel, welke onderdeel is van de ischiaszenuw.
Ischias is geen medische diagnose, maar een symptoom van een onderliggend probleem in de onderrug. (Hetzelfde als een hernia dat irritatie geef aan een zenuw.) Dit is een belangrijk onderscheid, omdat de onderliggende diagnose (de symptomen van ischias) vaak wordt behandeld om de zenuwpijn te verlichten. Het is daarom van belang, dat eerst de onderliggende oorzaak van de ischias wordt vastgesteld alvorens tot een behandeling wordt overgegaan om de zenuwpijn te verlichten.
Ischias komt het meest voor bij mensen tussen de 30 en 50 jaar oud. Het is een gevolg van een blokkering in de bekken, zenuwbeschadiging, overbelasting van spieren in de bekkenbodem of een moeilijke bevalling ook bekend als zwagerschaps ischias. Ischias wordt meestal niet veroorzaakt door een letsel, maar door druk op de ischiaszenuw die zich na verloop van tijd kan gaan ontwikkelen als gevolg van algemene arthrose.
Ischias wordt vaak gekenmerkt door de volgende symptomen:
• Pijn in uw onderrug, bil en been dat is verergerd bij zitten
• Branderig of tintelend gevoel in benen, voeten en tenen
• Een scherpe pijn die het moeilijk maakt om te staan of te lopen
